دیدنش با چشم چون ممکن نبود/اندر آن تاریکیش کف می‌بِسود

ماجرای تولید ایرانی و پراید، ماجرای فیل حضرت مولاناست برای ما این روزها، از هر سه نفری که سراغ مان می آید، دو تایشان فیلسوفانه خارجی پرستی شان را پشت کشته های جاده ای پراید مخفی می کنند و حکایت های بی شمار از بی کیفیت بودن هر آنچه تولید ایرانی است نثارمان می نماید. آن قدر این حکایت تکرار شونده شده که دیگر بجای پاسخ منطقی، سقراط وار تائیدشان می کنم، و همه آنچه شبکه های اجتماعی زرد در ذهن جامعه مان بی وقفه تزریق می کنند، از زبان آنهایی می شنوم که از یک سو یا دایه ایران دوستی و ایران پرستی شان در عشق به فلان امپراتور هر لحظه قلیان می کند، یا از سوی دیگر ذوب شدگانی که از همه فضایل و نصایح، پیشانی اش را برگزیده اند.

“اصلاً تولید ایرانی چه معنایی دارد، این ها همه اش مونتاژ است.”

و چقدر آشناست این تحلیل ها، و چقدر تامل برانگیز است، حکایتی که هفت صد و هفتاد سال پیش، انگار درست برای امروز ما نقل شده است: